Harpo Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Poznaniu wraz z Instytutem Psychiatrii i Neurologii w Warszawie w latach 2018-2021 zrealizowała projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Oś priorytetowa: Wsparcie prowadzenia prac B+R przez przedsiębiorstwa, Działanie 1.1: Projekty B+R przedsiębiorstw, Poddziałanie 1.1.1: Badania przemysłowe i prace rozwojowe realizowane przez przedsiębiorstwa.
Tytuł projektu: „Aplikacja do wspomagania terapii dysfunkcji przedczołowych”
Celem projektu było opracowanie i zwalidowanie w ramach prac badawczo-rozwojowych zestawu programów terapeutycznych, opartych o mechanizmy motywacyjne, które będą stosowane jako narzędzia terapeutyczne w neurorehabilitacji chorych z dysfunkcjami wykonawczymi nabytymi w efekcie ogniskowych uszkodzeń mózgu oraz wdrożenie wyników projektu w działalności gospodarczej Harpo. Uzyskane wyniki projektu były podstawą do rozpoczęcia wytwarzania nowego produktu, a tym samym do wdrożenia innowacji produktu na poziomie krajowym.
Planowanymi efektami realizacji tego projektu było stworzenie komputerowego systemu wspomagania rehabilitacji pacjentów z różnymi dysfunkcjami przedczołowymi, umożliwiającego zarówno zwiększenie możliwości terapeutycznych profesjonalistów (wzbogacenie i ujednolicenie warsztatu metod leczniczych), jak również kontynuowanie rehabilitacji w domu przez pacjenta z udziałem rodziny, pod zdalną kontrolą neuropsychologa. Istotną cechą planowanego systemu było umieszczenie zadań terapeutycznych w kontekście konkretnych sytuacji zbliżonych do problemów, z jakimi chory styka się na co dzień. Takie podejście zwiększa szansę na generalizację efektów terapii na codzienne funkcjonowanie oraz w większym stopniu motywuje do kontynuowania rehabilitacji osoby, które mają ograniczoną świadomość choroby i deficytów z nią związanych.
Cechy zawartego w projekcie systemu terapeutycznego, dzięki którym zagadnienie zostało rozwiązane to:
• Zadania modelujące prawidłowe zachowania w życiu codziennym;
• Zadania przypominające realne sytuacje;
• Konstruktywna informacja zwrotna – jasne, rzeczowe komunikaty, w razie porażki nakierowujące na prawidłowe rozwiązanie m.in. poprzez wykorzystanie wirtualnego asystenta;
• Wspólny system oceny we wszystkich programach umożliwiający ocenę postępów;
• Intuicyjna komunikacja z programem wykorzystująca ekran dotykowy – minimalizacja barier technologicznych;
• Dostępność programu terapeutycznego dla użytkowników z innymi niepełnosprawnościami (dysfunkcja wzroku, niepełnosprawność ruchowa).