Terapia zaburzeń wykonawczych/przedczołowych zakłada prowadzenie treningu w celu odzyskania przez pacjenta umiejętności planowania i organizowania świadomych, ukierunkowanych na cel zachowań, zdolności przewidywania konsekwencji swojego zachowania, kontrolowania zachowania, poprawiania błędów, elastycznego dostosowywania swojego zachowania do zmieniających się warunków i potrzeb sytuacyjnych, a także rozwiązywania złożonych problemów.
Ważną kwestią, którą należy uwzględnić w procesie terapeutycznym, jest niska motywacja obserwowana często u pacjentów z uszkodzeniem mózgu. Dotychczas z powodu braku odpowiednich narzędzi terapeutycznych, rehabilitacja neuropsychologiczna w Polsce zależała przede wszystkim od wiedzy, doświadczenia i kreatywności indywidualnego terapeuty.
W procesie tworzenia poszczególnych komponentów programu, podejście terapeutyczne odzwierciedla aktualne rekomendacje ekspertów oparte na najwyższej jakości badaniach naukowych. Stosowane są następujące rekomendacje odnoszące się do terapii zaburzeń wykonawczych:
Prototypowy program terapeutyczny zostanie przetestowany i zwalidowany w warunkach zbliżonych do rzeczywistych (w symulowanym środowisku operacyjnym) z grupą pacjentów z dysfunkcją przedczołową.
Do tej pory w Polsce, według naszej najlepszej wiedzy, nie stworzono i nie zwalidowano żadnego programu terapeutycznego opartego na technologiach cyfrowych, który umożliwiałby całościową, ciągłą (dopasowaną do kolejnych etapów zdrowienia pacjenta) i atrakcyjną dla chorych rehabilitację osób z dysfunkcją przedczołową.
Wyniki badań naukowych oceniających wartość kliniczną programu będą stanowić istotny wkład do wiedzy, co przyczyni się do rozwoju stanu nauki w dziedzinie neurorehabilitacji również w skali międzynarodowej.
